1

Páll og Silvanus og Tímóteus til safnaðar Þessaloníkumanna í Guði föður og drotni Jesú Kristi. Náð sé með yður og friður.

² Vér þökkum ávalt Guði fyrir yður alla, er vér minnumst yðar í bænum vorum, ³ þar eð vér erum sífeldlega minnugir verks yðar í trúnni og erfiðis yðar í kærleikanum og stöðuglyndis yðar í voninni á drottin vorn Jesúm Krist, fyrir augliti Guðs og föður vors, ⁴ og þekkjum, bræður, elskaðir af Guði, útvalningu yðar, ⁵ því að fagnaðarboðskapur vor kom eigi til yðar í orðum einum, heldur einnig í krafti og í heilögum anda og með fullkominni sannfæringu, eins og þér vitið, hvernig vér komum fram hjá yður, yðar vegna. ⁶ Og þér hafið gjörst eftirbreytendur vorir og drottins, er þér meðtókuð orðið í mikilli þrengingu með fögnuði heilags anda, ⁷ svo að þér eruð orðnir fyrirmynd öllum trúuðum í Makedóníu og í Akkeu; ⁸ því að frá yður hefir orð drottins hljómað, ekki einungis í Makedóníu og Akkeu, heldur er og trú yðar á Guð kunn orðin alstaðar, svo að vér ekkert þurfum um það að tala; ⁹ því að þeir segja sjálfir frá því um oss, hvílíka komu vér áttum til yðar og hvernig þér sneruð yður til Guðs frá skurðgoðunum, til þess að þjóna lifandi og sönnum Guði, ¹⁰ og vænta sonar hans frá himnum, sem hann uppvakti frá dauðum, Jesú, er frelsar oss frá hinni komandi reiði.

2

Því að sjálfir vitið þér, bræður, að koma vor til yðar hefir ekki orðið árangurslaus, ² heldur höfðum vér, þótt vér áður, eins og yður er kunnugt, hefðum þolað ilt, og mætt misþyrmingu í Filippí, djörfung í Guði vorum til að tala til yðar fagnaðarerindi Guðs í mikilli baráttu; ³ því að áminning vor er ekki sprottin af villu né af óhreinum hvötum, né fer fram með vélum; ⁴ en eins og vér höfum verið metnir þess af Guði að vera trúað fyrir fagnaðarerindinu, þannig tölum vér ekki eins og þeir, er þóknast vilja mönnum, heldur Guði, sem rannsakar hjörtu vor; ⁵ því að hvorki viðhöfðum vér nokkuru sinni nein smjaðuryrði, eins og þér vitið, né ágirndar yfirhilmingu, — Guð er þess vottur — ⁶ né leituðum vegsemdar af mönnum, hvorki af yður né öðrum, þótt vér hefðum getað beitt myndugleika, sem postular Krists, ⁷ en vér vorum mildir yðar á meðal. Eins og fóstra hjúkrar börnum sínum, ⁸ þannig vorum vér, af kærleiksþeli til yðar, fúsir til að miðla yður, ekki einungis fagnaðarerindi Guðs, heldur og voru eigin lífi, því að þér voruð orðnir oss ástfólgnir. ⁹ Því að þér munið, bræður, eftir erfiði voru og striti; jafnframt því sem vér unnum nótt og dag, til þess að vera ekki neinum yðar til þyngsla, prédikuðum vér fyrir yður fagnaðarerindi Guðs. ¹⁰ Þér eruð vottar þess og Guð, hversu heilaglega, réttvíslega og ólastanlega vér hegðuðum oss hjá yður, sem trúið, ¹¹ eins og þér vitið, hvernig vér ámintum og upphvöttum og grátbændum einn og sérhvern yðar, eins og faðir börn sín, ¹² til þess að þér skylduð framganga eins og samboðið er Guði, er kallar yður til ríkis síns og dýrðar.

¹³ Og þess vegna þökkum vér líka Guði án afláts, því að þegar þér veittuð viðtöku Guðs orði, er þér heyrðuð af oss, meðtókuð þér það ekki sem manna orð, heldur sem Guðs orð, — eins og það í sannleika er — sem líka sýnir sinn kraft í yður, sem trúið. ¹⁴ Því að þér, bræður, hafið gjörst eftirbreytendur safnaða Guðs, sem eru í Júdeu í Kristi Jesú; því að einnig þér hafið þolað hið sama af yðar eigin löndum, sem þeir urðu að þola af Gyðingum, ¹⁵ er bæði líflétu drottin Jesúm og spámennina, og hafa ofsótt oss og eru Guði eigi þóknanlegir og öllum mönnum mótstæðilegir, ¹⁶ þar sem þeir varna oss að tala til heiðingjanna, til þess að þeir mættu verða hólpnir, til þess að fylla jafnan mæli synda sinna; en reiðin er komin yfir þá til fulls.

¹⁷ En vér, bræður, sem um stundarsakir höfum verið skildir frá yður að sýnilegum návistum, en ekki að hjartanu, höfum gjört oss mikið far um að fá að sjá auglit yðar, með mikilli eftirlöngun; ¹⁸ þess vegna ætluðum vér að koma til yðar, eg, Páll, bæði einu sinni og tvisvar, en Satan hefir hamlað oss frá því. ¹⁹ Því að hver er vor von eða vor gleði eða vor hrósunarkóróna? Eruð það ekki einmitt þér, frammi fyrir drotni vorum Jesú við tilkomu hans? ²⁰ Jú, þér eruð vegsemd vor og gleði.

3

Þegar vér því þoldum ekki lengur við, réðum vér af að verða einir eftir í Aþenu, ² og sendum Tímóteus, bróður vorn og þjón Guðs í fagnaðarerindi Krists, til að styrkja yður og áminna að því er snertir trú yðar, ³ að enginn láti bifast í þrengingum þessum, því að sjálfir vitið þér að til þessa erum vér ákvarðaðir; ⁴ því að þegar vér vorum hjá yður, þá sögðum vér yður fyrir, að vér mundum verða að þola þrengingar, eins og líka kom fram og þér vitið. ⁵ Er eg því þoldi ekki lengur við, þá sendi eg, til að fá að vita um trú yðar, hvort freistarinn kynni að hafa freistað yðar og erfiði vort orðið til einkis. ⁶ En nú, er Tímóteus er kominn aftur til vor frá yður og hefir borið oss gleðifregn um trú yðar og kærleika, og að þér ávalt munið eftir oss með hlýjum hug, og að yður langi til að sjá oss, eins og oss líka til að sjá yður, ⁷ þá erum vér, bræður, sökum þessa huggaðir viðvíkjandi yður í allri neyð og þrengingu vorri við trú yðar; ⁸ því að nú lifum vér, ef þér standið stöðugir í drotni. ⁹ Því að hverja þökk megnum vér að gjalda Guði fyrir yður, fyrir alla þá gleði, er vér gleðjumst með fyrir yðar skuld, frammi fyrir Guði vorum? ¹⁰ Og vér biðjum nótt og dag, heitt og innilega, að vér fáum að sjá auglit yðar og bæta úr því, sem trú yðar er áfátt.

¹¹ En sjálfur Guð og faðir vor og drottinn vor Jesús greiði veg vorn til yðar, ¹² en drottinn fylli yður og auðgi að kærleika hvern til annars og til allra, eins og vér höfum hann til yðar; ¹³ til þess að hann styrki hjörtu yðar og þau verði óaðfinnanleg í heilagleika frammi fyrir Guði og föður vorum í tilkomu drottins vors Jesú ásamt öllum hans heilögum.

4

Að öðru leyti biðjum vér yður því, bræður, og áminnum í drotni Jesú, að eins og þér hafið numið af oss, hvernig yður ber að framganga og þóknast Guði, svo sem þér einnig framgangið, að þér takið enn þá meiri framförum; ² því að þér vitið hver boðorð vér gáfum yður fyrir drottin Jesúm; ³ því að þetta er vilji Guðs: helgun yðar, að þér skulið halda yður frá frillulífi, ⁴ að sérhver yðar skuli láta sér lærast að fá sér sitt eigið ker, í heilagleika og heiðri, ⁵ en ekki í girndarbruna, eins og heiðingjarnir, er ekki þekkja Guð; ⁶ að enginn veiti yfirgang eða hafi af bróður sínum í nokkuru máli, því að drottinn er hegnari alls þvílíks, eins og vér höfum áður sagt yður og vitnað kröftuglega, ⁷ því að ekki kallaði Guð oss til saurlifnaðar, heldur í helgun. ⁸ Sá, sem þess vegna fyrirlítur þetta, fyrirlítur ekki mann, heldur Guð, sem gefur yður sinn heilaga anda.

⁹ En ekki hafið þér þess þörf, að eg skrifi yður um bróðurkærleikann, því að sjálfir eruð þér uppfræddir af Guði til að elska hver annan, ¹⁰ því að það gjörið þér einnig við alla bræðurna, sem eru í allri Makedóníu; en vér áminnum yður, bræður, að taka enn meiri framförum ¹¹ og leita sæmdar í því að lifa kyrlátu lífi, og stunda hver sitt starf, og vinna með höndum yðar, eins og vér höfum boðið yður, ¹² til þess að þér framgangið sómasamlega gagnvart þeim, sem fyrir utan eru, og séuð upp á engan komnir.

¹³ Ekki viljum vér, bræður, láta yður vera ókunnugt um þá, sem sofa, til þess að þér séuð ekki hryggir eins og hinir, sem ekki hafa von. ¹⁴ Því að ef vér trúum því að Jesús sé dáinn og upprisinn, þá mun Guð sömuleiðis fyrir Jesúm leiða ásamt honum fram þá, sem sofnaðir eru; ¹⁵ því það segjum vér yður með orði drottins, að vér sem lifum og erum eftir við tilkomu drottins, munum alls ekki fyrri verða en hinir sofnuðu; ¹⁶ því að sjálfur drottinn mun með kalli, með höfuðengils raust og með básúnu Guðs, stíga niður af himni; og þeir, sem í Kristi eru dánir, munu fyrst upp rísa; ¹⁷ síðan munum vér, sem lifum, sem eftir erum, verða ásamt þeim hrifnir burt í skýjum til fundar við drottin í loftinu; og síðan munum vér vera með drotni alla tíma. ¹⁸ Huggið því hver annan með þessum orðum.

5

En um tíma og tíðir hafið þér, bræður, ekki þörf á að yður sé skrifað, ² því að sjálfir vitið þér gjörla, að dagur drottins kemur sem þjófur á nóttu. ³ Þegar menn segja: »Friður og engin hætta«, þá kemur snögglega tortíming yfir þá, eins og jóðsótt yfir þungaða konu, og þeir munu alls ekki undan komast. ⁴ En þér, bræður, eruð ekki í myrkri, svo að dagurinn geti komið yfir yður sem þjófur; ⁵ því að allir eruð þér synir ljóssins og synir dagsins. Vér erum ekki næturinnar né myrkursins; ⁶ vér skulum þess vegna ekki sofa eins og aðrir, heldur vökum og verum algáðir; ⁷ því að þeir, sem sofa, sofa á nóttunni, og þeir, sem drekka, drekka á nóttunni. ⁸ En vér, sem heyrum deginum til, skulum vera algáðir, íklæddir brynju trúar og kærleika, og von hjálpræðisins sem hjálmi; ⁹ því að ekki hefir Guð selt oss til reiði, heldur til að öðlast sáluhjálp fyrir drottin vorn Jesúm Krist, ¹⁰ sem dó fyrir oss, til þess að hvort sem vér vökum eða sofum, þá mættum vér lifa ásamt honum. ¹¹ Áminnið því hver annan og uppbyggið hver annan, eins og þér og gjörið. ¹² En vér biðjum yður, bræður, að sýna viðurkenningu þeim, sem erfiða meðal yðar og veita yður forstöðu í drotni og áminna yður, ¹³ og að hafa þá í sérlega miklum metum í kærleika fyrir verk þeirra. Lifið í friði yðar á milli. ¹⁴ En vér áminnum yður, bræður: Vandið um við þá, sem óreglusamir eru, huggið ístöðulitla, takið að yður þá, sem óstyrkir eru, verið langlyndir við alla. ¹⁵ Gætið þess að enginn gjaldi neinum ilt með illu, en keppið ávalt eftir hinu góða, bæði hver við annan og við alla. ¹⁶ Verið ætíð glaðir. ¹⁷ Biðjið án afláts. ¹⁸ Gjörið þakkir í öllu, því að það er vilji Guðs yður viðvíkjandi í Kristi Jesú. ¹⁹ Slökkvið ekki andann. ²⁰ Fyrirlítið ekki spádóma. ²¹ Prófið alt; haldið því, sem gott er.²² Haldið yður frá sérhverri mynd hins illa.

²³ En sjálfur friðarins Guð helgi yður algjörlega, og gjörvallur andi yðar, sál og líkami varðveitist ólastanlega í tilkomu drottins vors Jesú Krists. ²⁴ Trúr er sá, er yður kallar, og hann mun og koma þessu til leiðar.

²⁵ Bræður, biðjið fyrir oss!

²⁶ Heilsið öllum bræðrunum með heilögum kossi.

²⁷ Eg særi yður við drottin, að þér látið lesa bréf þetta upp fyrir öllum bræðrunum.

²⁸ Náðin drottins vors Jesú Krist sé með yður.