1

Júdas, þjónn Jesú Krists og bróðir Jakobs, til hinna kölluðu, sem eru elskaðir í Guði föður og varðveittir Jesú Kristi til handa: ² miskunn og friður og kærleiki margfaldist yður til handa. ³ Þér elskaðir, þegar eg hafði allan huga á að rita yður um hið sameiginlega hjálpræði vort, þá var eg neyddur til að rita yður, til að áminna yður um að berjast af kappi fyrir þá trú, sem heilögum hefir einu sinni verið fengin í hendur. ⁴ Því að inn hafa læðst nokkurir menn, sem fyrir löngu voru fyrirfram innritaðir til þessa dóms, óguðlegir menn, sem vanbrúka náð Guðs vors til ólifnaðar, og afneita vorum einasta lávarði og drotni, Jesú Kristi.

⁵ En eg vil minna yður á, þótt þér nú einu sinni vitið alt, að þótt drottinn hefði frelsað lýðinn úr Egiptalandi, þá tortímdi hann síðar þeim, sem ekki trúðu. ⁶ Og englana, sem ekki gættu tignar sinnar, heldur yfirgáfu sinn eigin bústað, hefir hann í myrkri geymt í ævarandi fjötrum til dóms hins mikla dags. ⁷ Eins og Sódóma og Gómorra og borgirnar umhverfis þær, sem drýgt höfðu saurlifnað á líkan hátt og þær, og sókst eftir annarlegu holdi, liggja fyrir sem dæmi, líðandi hegningu eilífs elds, ⁸ á sama hátt saurga og þessir draumviltu menn holdið, meta að engu herradóma og lastmæla tignum. ⁹ En höfuðengillinn Míkael dirfðist eigi, er hann átti í orðadeilu við djöfulinn um líkama Móse, að leggja lastmælisdóm á hann, heldur sagði: Drottinn refsi þér. ¹⁰ En þessir menn lastmæla öllu því, sem þeir þekkja ekki, og alt það, sem þeir skilja af eðlisleiðslu sinni, eins og skynlausar skepnur, á því eyðileggja þeir sig. ¹¹ Vei þeim, því að þeir hafa gengið á vegi Kains og hrapað í villu Bíleams, fyrir ávinnings sakir, og tortímst í þverúð Kóra. ¹² Þessir menn eru blindsker við kærleiksmáltíðir yðar, er þeir sitja að veizlum með yður, og ala óttalaust sjálfa sig; þeir eru vatnslaus ský, sem rekast fyrir vindum, fölnuð tré, ávaxtarlaus, tvisvar dauð, rifin upp með rótum; ¹³ ofsalegar hafsbylgjur, sem freyða eigin skömmum, reikandi stjörnur, sem sorti myrkursins er geymdur til eilífðar. ¹⁴ En um þessa menn spáði og Enok, sjöundi maður frá Adam, segjandi: Sjá, drottinn kom með sínum heilögu tíþúsundum, ¹⁵ til að halda dóm yfir öllum, og til að sanna alla óguðlega menn seka í öllum þeim óguðlegu verkum, sem þeir hafa óguðlega drýgt, og í öllum þeim hörðu orðum, sem hinir óguðlegu syndarar hafa talað gegn honum. ¹⁶ Þessir menn eru möglarar, umkvörtunarsamir, og ganga eftir girndum sínum — og munnur þeirra mælir ofmetnaðarorð — þeir sýna mönnum lotningu fyrir hagnaðar sakir.

¹⁷ En þér elskaðir, minnist þeirra orða, sem áður hafa töluð verið af postulum drottins vors Jesú Krists, ¹⁸ að þeir sögðu yður: Á síðasta tíma munu koma spottarar, sem ganga eftir sínum eigin óguðlegu girndum. ¹⁹ Þessir menn eru þeir, sem valda sundrungu, holdlegir menn, sem eigi hafa andann. ²⁰ En þér, elskaðir, uppbyggið yður sjálfa á yðar helgustu trú, biðjið í heilögum anda; ²¹ varðveitið sjálfa yður í kærleika Guðs, bíðandi eftir náð drottins vors Jesú Krists til eilífs lífs. ²² Og verið mildir við suma, þá sem eru efablandnir; ²³ og suma skuluð þér frelsa, með því að hrífa þá út úr eldinum, og suma skuluð þér vera mildir við með ótta, og hatið jafnvel kyrtilinn, sem flekkaður er af holdinu.

²⁴ En honum, sem megnar að varðveita yður frá hrösun og láta yður koma fram fyrir dýrð sína, lýtalausa í fögnuði, ²⁵ einum Guði, frelsara vorum, sé fyrir Jesúm Krist, drottin vorn, dýrð, hátign, máttur og vald, fyrir allar aldir og nú og um allar aldirnar. Amen.