1

Páll postuli Krists Jesú, að vilja Guðs, samkvæmt fyrirheitinu um lífið í Kristi Jesú, ² til Tímóteusar, elskaðs sonar.

Náð, miskunn og friður frá Guði föður og Kristi Jesú drotni vorum.

³ Þakkir gjöri eg Guði, sem eg þjóna, eins og forfeður mínir, með hreinni samvizku, svo sem eg án afláts minnist þín í bænum mínum; ⁴ og þrái eg nótt og dag að sjá þig, minnugur tára þinna — til þess að eg fyllist gleði; — ⁵ er eg rifja upp fyrir mér hina hræsnislausu trú hjá þér, er fyrst bjó í Lóis ömmu þinni og Evníke móður þinni, og eg er sannfærður um að líka býr í þér. ⁶ Fyrir þá sök minni eg þig á, að glæða hjá þér þá náðargjöf Guðs, sem í þér býr fyrir yfirlagning handa minna; ⁷ því að ekki gaf Guð oss anda hugleysis, heldur anda máttar og kærleiks og stillingar. ⁸ Fyrirverð þig því ekki fyrir vitnisburðinn um drottin vorn, né fyrir mig, bandingja hans, heldur skalt þú ilt þola ásamt með fagnaðarerindinu, eftir mætti Guðs, ⁹ sem oss hefir frelsað og kallað heilagri köllun, ekki eftir verkum vorum, heldur eftir eigin fyrirhugun og náð, sem oss var gefin í Kristi Jesú frá eilífum tímum, ¹⁰ en hefir nú birst við opinberun frelsara vors Krists Jesú, sem dauðann afmáði, en leiddi í ljós líf og ódauðleika með fagnaðarerindinu. ¹¹ Til að boða það er eg settur prédikari og postuli og kennari; ¹² fyrir þá sök líð eg og þetta, en eigi fyrirverð eg mig, því að eg veit á hvern eg hefi fest traust mitt, og eg er sannfærður um, að hann er þess megnugur að varðveita það, sem mér er trúað fyrir, til þess dags. ¹³ Halt þú dæmi heilnæmu orðanna, sem þú heyrðir mig flytja, í trúnni og í kærleikanum í Kristi Jesú. ¹⁴ Varðveittu það hið góða, sem þér er trúað fyrir, fyrir heilagan anda, sem í oss býr.

¹⁵ Þú veizt þetta, að allir Asíumenn sneru við mér bakinu, í þeirra flokki eru þeir Fýgelus og Hermogenes. ¹⁶ Drottinn veiti miskunn heimili Ónesífórusar, því að oft hresti hann mig, og fyrirvarð sig ekki fyrir fjötur minn; ¹⁷ heldur lét hann sér ant um að leita mín, þegar hann var kominn til Róm, og fann mig; — ¹⁸ gefi drottinn honum miskunn að finna hjá drotni á þeim degi. — Og þú þekkir manna bezt, hve mikla þjónustu hann inti af hendi í Efesus.

2

Styrkst þú þá, son minn, í náðinni í Kristi Jesú, ² og það sem þú heyrðir mig tala í margra votta viðurvist, það skalt þú fá í hendur trúum mönnum, sem verða færir um líka að kenna öðrum. ³ Þú skalt og að þínu leyti ilt þola, eins og góður hermaður Krists Jesú. ⁴ Til þess að þóknast þeim, sem hann hefir á mála tekið, bendlar enginn hermaður sig við atvinnu-störf; ⁵ svo er og ef einhver fer að keppa í leikum, þá verður hann ekki krýndur, nema hann keppi löglega. ⁶ Bóndinn, sem erfiðar, á fyrstur að fá sinn hlut af ávöxtunum.⁷ Tak eftir því, sem eg segi; því að drottinn mun gefa þér skilning á öllu. ⁸ Minst þú Jesú Krists, hans sem reis upp frá dauðum, af sæði Davíðs, samkvæmt fagnaðarerindi mínu. ⁹ Og við það líð eg ilt, og það enda að vera í fjötrum, eins og illvirki; en orð Guðs verður ekki fjötrað. ¹⁰ Fyrir því þoli eg alt sakir hinna útvöldu, til þess að þeir einnig hljóti hjálpræði í Kristi Jesú ásamt eilífri dýrð. ¹¹ Það orð er satt: Því að ef vér höfum dáið með honum, þá munum vér og lifa með honum; ¹² ef vér stöndum stöðugir, þá munum vér og með honum ríkja; ef vér afneitum honum, þá mun hann og afneita oss; ¹³ ef vér erum ótrúir, þá verður hann samt trúr; því að ekki getur hann afneitað sjálfum sér.

¹⁴ Minn á þetta, særandi þá fyrir augliti drottins, að eiga ekki í orðastælum til einskis gagns, áheyrendunum til falls. ¹⁵ Legg kapp á að sýna sjálfan þig fullreyndan fyrir Guði, verkamann, er ekki þarf að skammast sín, sem fer rétt með orð sannleikans. ¹⁶ En forðast þú hinar vanheilögu hégómaræður, því að þeim skilar lengra áfram í guðleysi, ¹⁷ og lærdómur þeirra etur um sig eins og helbruni. Í tölu þeirra eru þeir Hýmeneus og Fíletus. ¹⁸ Þeir hinir sömu hafa orðið frávillingar í sannleikanum, þar sem þeir segja upprisuna þegar um garð gengna, og umhverfa trú sumra manna. ¹⁹ En Guðs styrki grundvöllur stendur, hafandi þetta innsigli: Drottinn þekkir sína, og: Hver sá, sem nefnir nafn drottins, haldi sér frá ranglæti. ²⁰ En á stóru heimili eru ekki einungis gullker og silfurker, heldur og tréker og leirker, og sum eru til heiðurs og sum eru til vanheiðurs. ²¹ Fái nú einhver sig hreinan gjört af þessum, mun hann verða ker til heiðurs, helgað ker og hagfelt húsbóndanum, hæfilegt til sérhvers góðs verks. ²² En flý þú æskunnar girndir, en stunda réttlæti, trú, kærleika og frið við þá, sem ákalla drottin af hreinu hjarta. ²³ En hafna þú heimskulegum og óskynsamlegum þrætum, vitandi að þær leiða af sér ófrið; ²⁴ en þjónn drottins á ekki að eiga í ófriði, heldur á hann að vera ljúfur við alla, góður fræðari, þolinn í þrautum, ²⁵ hógværlega agandi þá, er skipast í móti, ef Guð kynni að gefa þeim iðrun til þekkingar á sannleikanum, ²⁶ og þeir gætu endurvitkast úr snöru djöfulsins, hremdir af honum til að gjöra hans vilja.

3

En vita skalt þú þetta, að á síðustu dögum munu koma örðugar tíðir, ² því að mennirnir munu verða sérgóðir, fégjarnir, raupsamir, hrokafullir, lastmælendur, foreldrum óhlýðnir, vanþakklátir, vanheilagir, ³ kærleikslausir, óhaldinorðir, rógberandi, bindindislausir, grimmir, ekki elskandi það sem gott er, ⁴ sviksamir, framhleypnir, ofmetnaðarfullir, elskandi munaðarlífið meira en Guð, ⁵ og hafa á sér yfirskin guðhræðslunnar, en afneita krafti hennar. Og snú þér burt frá slíkum; ⁶ því að úr hóp þessara eru mennirnir, sem smeygja sér inn í húsin og ná á band sitt kvennsniftum, sem syndum eru hlaðnar og leiðast af margvíslegum fýsnum, ⁷ sem eru alt af að læra og geta aldrei komist til þekkingar á sannleikanum. ⁸ Eins og þeir Jannes og Jambres stóðu í gegn Móse, þannig standa og þessir menn í gegn sannleikanum; eru þeir menn hugspiltir og illa reyndir í trúnni; ⁹ en þeim mun ekki verða ágengt, því að heimska þeirra mun verða hverjum manni augljós, eins og heimska hinna líka varð. ¹⁰ En þú hefir breytt eftir mér í kenningu, hegðun, ásetningi, trú, langlyndi, kærleika, þolgæði, ¹¹ í ofsóknum og þjáningum, slíkum sem fyrir mig komu í Antíokkíu, í Íkóníum og í Lýstra; — slíkar ofsóknir sem eg þoldi — og drottinn frelsaði mig úr þeim öllum. ¹² Já, allir, sem lifa vilja guðrækilega í Kristi Jesú, munu ofsóttir verða. ¹³ En vondir menn og svikarar munu magnast í vonzkunni, villandi aðra og villuráfandi sjálfir. ¹⁴ En halt þú stöðuglega við það, sem þú hefir numið og hefir fest trú á, þar eð þú veizt af hverjum þú hefir numið það; ¹⁵ og þar eð þú frá blautu barnsbeini þekkir heilagar ritningar, sem geta veitt þér speki til sáluhjálpar fyrir trúna á Kristi Jesú. ¹⁶ Sérhver ritning, sem innblásin er af Guði, er og nytsöm til fræðslu, til umvöndunar, til leiðréttingar, til mentunar í réttlæti, ¹⁷ til þess að guðsmaðurinn sé algjör, hæfur gjör til sérhvers góðsverks.

4

Eg særi þig fyrir augliti Guðs og Krists Jesú, sem dæma mun lifendur og dauða, og við opinberun hans og konungsríki hans: ² Prédika þú orðið, gef þig að því í tíma, í ótíma; vanda um, ávíta, áminn með öllu langlyndi og fræðslu. ³ Því að þann tíma mun að bera, er menn þola ekki hina heilnæmu kenningu, heldur kitlar þá á eyrunum og þeir hópa að sér kennurum eftir eigin fýsnum sínum; ⁴ og þeir munu snúa eyrum sínum burt frá sannleikanum, og snúa sér að æfintýrum. ⁵ En ver þú algáður í öllu, þol ilt, gjör verk trúboða, fullna þjónustu þína. ⁶ Því það er nú svo komið, að mér er fórnfært, og tíminn er kominn, að eg taki mig upp. ⁷ Eg hefi barist góðu baráttunni, hefi fullnað skeiðið, hefi varðveitt trúna. ⁸ Að öðru leyti er mér geymd kóróna réttlætisins, sem drottinn mun gefa mér á þeim degi, hann hinn réttláti dómari; en ekki einungis mér, heldur og öllum, sem elskað hafa opinberun hans.

⁹ Gjör þér far um að koma sem fyrst til mín; ¹⁰ því að Demas hefir yfirgefið mig, af því að hann elskaði þennan heim, og er hann farinn til Þessaloníku; Kreskes er farinn til Galatíu og Títus til Dalmatíu; ¹¹ Lúkas er einn hjá mér. Tak þú Markús og lát hann koma með þér, því að hann er mér þarfur til þjónustu. ¹² En Týkíkus hefi eg sent til Efesus. ¹³ Fær þú mér, þegar þú kemur, möttulinn, sem eg skildi eftir í Tróas hjá Karpusi, og bækurnar, einkanlega skinnbækurnar. ¹⁴ Alexander koparsmiður gjörði mér margt ilt; drottinn mun gjalda honum eftir verkum hans. ¹⁵ Gæt þín líka fyrir honum, því að mjög stóð hann í gegn orðum vorum. ¹⁶ Í fyrstu málsvörn minni kom enginn mér til aðstoðar, heldur yfirgáfu mig allir; verði þeim það ekki tilreiknað. ¹⁷ En drottinn stóð með mér og veitti mér kraft, til þess að eg yrði til að fullna prédikunina og allir heiðingjarnir fengju að heyra. Og eg varð frelsaður úr gini ljónsins. ¹⁸ Drottinn mun frelsa mig frá öllu illu verki og mig hólpinn leiða inn í ríkið sitt hið himneska. Honum sé dýrð um aldir alda. Amen.

¹⁹ Heilsa þú Prisku og Akvílasi og heimili Ónesífórusar. ²⁰ Erastus varð eftir í Korintu, en Trófímus skildi eg eftir sjúkan í Míletus. ²¹ Gjör þér far um að koma fyrir vetur. Evbúlus sendir þér kveðju og Púdes og Línus og Kládía og allir bræðurnir.

²² Drottinn sé með þínum anda. Náð sé með yður.